Dlaczego zaczynam od tego postu? Dlatego, ze czuję się ostatnio BARDZO mamą weganki, choć mam przecież również dwóch wspaniałych synów. Jednak to moja córka, dziewczę niepokorne, zmusiła mnie niejako do polubienia wegetarianizmu i kuchni roślinnej. Nie, żebym nie lubiła od czasu do czasu zjeść poczciwej świnki czy kurczaka, ale zdążyłam zaakceptować fakt, że czasem trzeba ugotować inaczej i może być to bardzo bardzo smaczne. No więc gotuję, eksperymentuję, poznaję nowe i im więcej o tym wiem, tym jest mi to bliższe i coraz bardziej potrzebne.
Jak to się ma do rozwoju osobistego i coachingu? Nauczyłam się kiedyś, że każdy z nas ma swoją, tak zwaną „mapę”, a więc sposób w jaki odbieramy i widzimy świat, choć tak naprawdę rzeczywistość jest tylko jedna. Na mojej mapie świnka jest jadalna, ale na mapie mojej córki już nie. Na nic krzyki i jęki dziadka, że przecież po to jest świnia, żeby ją zjadać. Dziadek ma po prostu swoją, jeszcze inną mapę tego samego świata.
Dlaczego tak bardzo trudno zaakceptować coś nowego? Często wymaga to od nas zmiany nawyków myślowych, nauczenia się nowych umiejętności i zrozumienia nieznanych dotąd procedur i zasad. Niestety, upływający czas często odbiera nam naturalną ciekawość dziecka i musimy znaleźć dla niej miejsce na nowo. Zmiana zawsze budzi opór, ale gdy go pokonamy jest już coraz łatwiej.
Kiedy nasze „prywatne dziecko” wkracza pewnego dnia do domu i mówi: „od dzisiaj nie jem mięsa”, kuchenny świat niejednej mamy staje nagle na głowie, a jej włosy dęba. Od nas samych zależy czy podejmiemy wyzwanie i postaramy się zrozumieć PO CO nasze dziecko coś robi i DLACZEGO jest to dla niego ważne tu i teraz. Choć na początku nie do końca to rozumiemy, warto pozwolić synowi, czy córce na tworzenie własnej „mapy”. Czasem będzie to zachcianka i zapomni o niej za pół roku, ale czasem, może być to właśnie tan ważny kamień milowy, albo jakiś szczyt do zdobycia.
Możemy to zignorować i zostać w tym miejscu, w którym właśnie jesteśmy, ale skoro dziecko nam o tym mówi i nas zaprasza, możemy wziąć coś od niego. Podążyć za nim na ten szczyt i zobaczyć z góry kawał fajnego świata.
Dziękuję Wam Moje Dzieci za wszystkie podróże, w które mnie zabieracie 🙂 ***
Share this Post